Voor degene die nog twijfelde

Wat een dag, wat een impressie, wat een sfeer. Dat zijn toch wel de woorden die vandaag voor mij typeren, want vandaag heb ik dan met een select groepje echt mogen figureren.
Dat figureren echt zwaar werk is (hoewel natuurlijk niet zo zwaar als het echte acteerwerk) blijkt aan de uren die je maakt.

Om 8 uur vanochtend begon de dag voor ons. De kinderen werden bij opa en oma achtegelaten en wij zijn direct naar het Stadhuisplein in Eindhoven vertrokken. Daar werd iedereen opgevangen door het castingburo. Het wachten is begonnen. Alle figuranten werden in een wachtkamer in het Stadhuis geplaatst. Bij iedere aankomst werd direct de kleding gecontroleerd en kon je formulieren invullen waarmee je je rechten op het beeldmateriaal opgeeft. Ik hoop dat ik hiermee zeker in beeld kom, maar zoals bekend: zelfs de beste fragmenten kunnen uit de film worden geknipt.

Via deze weg wil ik Wethouder Fiers nog bedanken. Na ruim een uur wachten was er nog steeds geen koffie te bekennen. Ik heb via Twitter gevraagd of @wethouderfiers niet even een belletje kon maken voor koffie. Het antwoord:

In eerste instantie dacht ik dat ze een grapje maakte, maar niets was minder waar. Een klein kwartiertje later was daar onze vers gezette koffie. Ik kan hier alleen aan toevoegen: wat een geweldig gebaar. Tijdens de koffie wordt nog steeds de kleding gecontroleerd.

Eindelijk beginnen dan de opnamen. Helaas kan ik hier niets over vertellen. Niet vanwege de auteursrechtenbescherming, maar ik zou de clou, de climax van de film verklappen. En dat wil ik niet. Ik hoop dat jullie samen met mij in januari 2012 naar de bioscoop gaan om de film te bekijken.

Het betrof deze dag één scene, een hele belangrijke wel te verstaan. Maar duidelijk werd al dat deze scene vanuit meerdere camera standen gefilmd zou worden. We krijgen onze opdrachten mee en vervolgens horen we daar de klik van het bord en Actie. De film wordt tot in de puntjes gecontroleerd op fouten. Medewerkers van het team nemen regelmatig foto’s om te zien of er geen veranderingen zijn opgetreden voor het filmen. Denk aan bijvoorbeeld iemand die zijn jas in de eerste take aanheeft en in de tweede take uitdoet. Ik had niet verwacht dat dit zo ontzettend secuur werd bijgehouden.

Na uiteindelijk 10 uur wachten, figureren, lopen, koffie drinken en weer wachten mochten we dan eindelijk naar huis. Deze hele dag was zwaar. Vooral het wachten kan een persoon erg opbreken, maar de mensen die de film maken hebben het zeker niet makkelijker. Camera standen die wijzigen, hoeken die opnieuw worden gekozen en mensen die bekeken moeten worden.

De dag heeft me in ieder geval de onderstaande foto’s opgeleverd als aandenken:

[nggallery id=1]

Waarbij deze foto toch voor mij erg bijzonder is

En nee het duurt nog een tijd voor ik dit ga doen

Hieronder nog de verzamelde berichten via Keepstream: