Mijn, helaas in 2009, overleden opa liet me drie jaar voor zijn overlijden een doos zien. Deze doos zat vol met pocketagenda’s van ongeveer 1970 tot heden. Hij zei: neem maar een agenda en begin maar met lezen. Ik vermoede al wat ik te lezen zou krijgen, maar het bracht kippevel. Hij schreef ongeveer 3 keer per week op de dag van gebeurtenis een korte samenvatting. Ik heb gelezen over de bruiloft van mijn ouders, de slechte oogst, het vallen van hagel en mijn eigen geboorte. Ook het overlijden van zijn eigen broer, zijn nichtje en andere minder prettige ervaringen, welke ook in het leven aanwezig zijn, hebben we samen teruggelezen. Ik weet nog dat hij zei: wanneer ik overlijd is deze doos voor jou. Helaas is die uitspraak niet uitgekomen.
Pocketagenda’s
Met mijn opa als voorbeeld ben sinds het zien van zijn pocketagenda’s begonnen met schrijven in een moleskine notebook. Dit is dus pen en papierwerk. Het lukt niet altijd even goed. Er zijn momenten dat ik vaak schrijf, maar soms (net als nu) val ik maanden stil. Ik merkte echter wel dat het schrijven hielp om een dag te verwerken. Ook was het ontzettend leuk om bijvoorbeeld de heugelijke melding van de zwangerschap van mijn vrouw terug te lezen toen mijn zoontje inmiddels was (is) geboren. En minder leuk om het overlijden van mijn opa terug te lezen.
Toch merk ik dat analoog schrijven ook nog niet helemaal is wat ik zoek. Ik wil het schrijven in de moleskine zeker weer oppakken en vervolgen, maar dat is een gedeelte wat ik volledig voor mezelf wil behouden. Wellicht dat ik net als mijn opa over een jaar of 30 die moleskine wel aan mijn kleinkind(eren) geef.
Dus waarom wil ik nu bloggen?
Schrijven is een kunst. Het is het verwoorden van je gevoelens of standpunt in begrijpelijke taal. Ik merk dat ik vaak schrijf zoals ik zelf denk. Het is een warboel. Alinea’s die niet kloppen, zinsopbouw welke onvolledig is en ga zo maar door. Ook merk ik dat tegenwoordig zoveel mensen zijn die zo slecht schrijven (veel spelfouten, veel taalfouten), daar wil ik niet bijhoren. Ook merk ik dat ik mijzelf op mijn werk in schrift soms niet zo goed kan uiten. Hierin wil ik sterker worden. Ik lees bloggen (of is het blogs) van anderen en vind dat erg knap. Dat wil ik ook.
Vandaar dat ik mijzelf heb opgegeven voor Postaweek van WordPress. Ik hoop hiermee vaker te schrijven waarmee ik mezelf kan trainen in het schrijven. Tevens hoop ik ook commentaar te krijgen op wat ik schrijf zodat ik nog beter kan worden.
Bedankt vast voor het lezen.
2 reacties
Hoi Sen Ol,
Ik vind dat je verrassend goed schrijft. Je hebt een heel persoonlijke toon. Mijn advies is: schrijf vooral over persoonlijke dingen, bijvoorbeeld over je jeugd, je familie, Turkije, je kinderen, het leven in Nederland, de verschillende culturen, etc. Uiteraard alleen over wat je kwijt wilt. Jij hebt genoeg te vertellen wat voor ons pieten interessant is.
Gr. Maurice
ik doe dat ook, schrijven zonder enige vooropgezet plan. lastige opbouw van verhalen, niet altijd te volgen, maar wel verhalen die raken, die je meevoeren naar andere tijden, meenemen naar mooie of minder mooie momenten; emoties. Dat is wat de mens beweegt verder te lezen.
Meer is er niet volgens mij.
doe je goed, ga zo door…
ps. ik heb mijn ‘moleskines’ verbrand op mijn 16e nu nog spijt van…