Het is voorbij. Na 29 dagen is het dan nu eindelijk feest. De Ramadan is afgelopen. Dit jaar is het nog specialer omdat zo veel verschillende stromingen tegelijk op dezelfde dag feest hebben. Samen met mij hebben zovelen zichzelf overgegeven, zich onderworpen om voor God 29 dagen te vasten.

Ik had mezelf voorgenomen nog twee posts te schrijven, maar helaas is dat niet meer gelukt. Het blijft bij deze laatste post waarin ik nog een paar vragen zou willen beantwoorden.

Tijdens de Ramadan mag je niet eten, niet drinken enzovoorts. Deze regels kun je overal op het net terugvinden. Vaak krijg ik te horen: is het niet moeilijk om geen water te mogen drinken. Voor mij persoonlijk geldt dat ik het geluk heb een kantoorbaan te hebben. Hierdoor kan ik in de avondtijden gewoon drinken, wat ik ook zeer zeker veel doe, zodat ik overdag geen last heb van het niet drinken. Vocht onttrekkers zoals koffie laat ik achterwege. Kennissen van me werken in de havens. Ik heb hen de vraag gesteld. Zij gaven aan dat de Ramadanmaand een bepaald gevoel meegeeft, een extra impuls waardoor je deze lange dagen heel gemakkelijk kunt volhouden. Tuurlijk is het “zwaar”, maar uiteindelijk lukt het steeds weer. Er zijn zelfs kettingrokers die normaal een sigaret niet zouden kunnen laten, maar tijdens de Ramadan roken ze niet één sigaret.

Vooral de eerste paar dagen moet je wennen aan het niet mogen drinken. Het niet eten is al helemaal geen probleem. Er is namelijk het besef dat je ’s avonds weer met zekerheid een bord eten voor je hebt. Niet drinken kan echter een bepaalde dufheid creëren. Ik heb op mijn werk opgelost door heel open alles te vertellen wat ik meemaak. Ook mijn kennissen hebben hetzelfde gedaan. Daardoor hebben we ook dit jaar weer de mogelijkheid gekregen om mee te doen aan de vastenmaand.

Na een paar dagen is de dufheid, het licht in de hoofd zijn gevoel ook voorbij. Er is gewenning.

’s Avonds eet je “normaal”. Ik heb iedere avond geprobeerd zoveel mogelijk soep te eten om mijn vochtgehalte op peil te brengen. Daarna werd dat aangevuld met water. En die strategie werkt perfect. Anders dan andere jaren voelde ik me dit jaar beter, ondanks de lange dagen.

Meteen de eerste nacht dat ik moet opstaan voor het ontbijt is een bepaald enthousiasme, een warm gevoel. Volgens mij kan ik dit het best omschrijven als het gevoel dat je had als kind de dag voor sinterklaas. Dat je heel onrustig slaapt omdat je het allemaal zo spannend vindt.

Het vasten is één van de dingen waar je niet aan ontkomt, zolang het je gezondheid niet in gevaar brengt moet je het doen punt. Om jezelf volledig te onderwerpen aan een regel is een apart gevoel. Ik kijk heel anders naar wat ik heb. Dat deed ik gelukkig altijd al, maar nu valt het meer op. Alles wat ik heb, wat ik voorheen niet had. Alles wat ik heb, wat een ander niet heeft. Vandaar dat ik ook niet het idee heb dat er een omslagpunt is. De Ramadan zal nooit, maar dan ook nooit een last zijn. Het maakt je bewuster als je er goed mee omgaat.

Vanochtend werd ik in ieder geval wakker met het besef dat er weer een maand, weer een jaar voorbij is. Ik hoop dat deze korte serie van posts jullie heeft vermaakt.

Tot volgend jaar beste Ramadan.

Categories:

8 Responses

Laat een reactie achter bij Senol Tapirdamaz (@SenolTapirdamaz) (@SenolTapirdamaz) Reactie annuleren