En zo is het ineens 3 januari 2012. Een geheel nieuw jaar met een compleet nieuw begin. Maar ook weer een jaar met weer het gedoe over het hoe iedereen het beste te wensen voor deze aankomende periode.
Ieder jaar komen de gesprekken weer los: geef ik iemand nu alleen een hand of ook een zoen? En moeten dat er dan drie zijn? Of eigenlijk alleen maar één. Maar wil die ander nu eigenlijk wel gezoend worden? Sterker nog: wil ik zelf eigenlijk wel deze zoenen uitdelen.
Voor mij is het ieder jaar weer een
i
nterne strijd hoe ik één en ander moet aanpakken. Gelukkig kom ik vele artikelen tegen over hoe ik bepaalde momenten zou kunnen oplossen. Loop met een grote glimlach het kantoor in van vier personen en schreeuw meteen “De beste wensen!” en vermijd ieder contact. Of wanneer iemand naar je toe komt, ontvang deze persoon met een gestrekte arm.
Helaas ontkom ik er soms ook niet aan om toch weer met de gevreesde intimiteit te begroeten. Want ondertussen zijn de voor mij gevreesde zoenen niet meer gebleven bij enkel de nieuwjaarsbegroetingen, maar ook in alledag.
Via het nrc kom ik terecht bij een artikel van Jan Morris. Zij beschrijft hierin dat kussen een serieuze zaak is. Lees het volledig artikel hier.
Dit jaar wordt het echter anders. Ik neem afscheid van deze manier van begroeten. Ik voel me er niet prettig bij. Mijn waardering, mijn appreciatie, mijn affectie naar personen hoef ik niet te laten zien door middel van een zoenen. Ik groet u met een goede stevige handdruk en wens u voor 2012 en verder het aller, allerbeste toe!
7 reacties
Je schrijft: “Helaas ontkom ik er soms ook niet aan om toch weer met de gevreesde intimiteit te begroeten.”, maar niet waarom je deze intimiteit vreest / niet prettig vindt… Wellicht geeft uitleg hieraan veel sympathie…?
Dank je wel Coach voor je reactie.
Ik heb deze uitleg bewust achterwege gelaten, is het namelijk niet voldoende te weten dat ik het een “onprettige” situatie vind zonder mezelf te moeten verdedigen?
Euhm… Volgens mij bedoel ik het niet als ‘verdedigen’… Als iets met redenen wordt aangegeven is de kans op begrip en sympathie groter. Nu je aangeeft dat je het bewust achterwege hebt gelaten geeft het nog meer reden tot vragen… Anderzijds had je ook direct kunnen vragen om je beslissing te respecteren.
Hoe dan ook roept het ‘er helemaal niet over hebben’, in ieder geval bij mij, meer vragen op. Al had je in je stuk meteen aangegeven dat je het niet over de reden wil hebben (in welke vorm je daarover dan ook geschreven had); dat had al meer antwoord gegeven dan het niet benoemen…
Let’s shake hands! De beste wensen voor dit lopende jaar 🙂
Dat wordt weer een uitdagend jaar, Senol. Maar ja, je stelt de uitdagingen zelf en weer op boeiende en directe wijze. Prima te STELLEN dat je het niet prettig vindt: helder, het beestje waar meer mee worstelen bij de naam en vooral: geen discussie. Anders blijven we maar tussen zoenen (een of meer), handen/armen (al dan niet gestrekt) en het waarom van de keuze polderen. Het is dat mijn rechterhand, nou ja twee vingers, nog in verband zit, anders zou ik zeggen: geef me de vijf. Nu moet je het met drie doen.
Andere opmerking, Senol: zie nu voor het eerst dat de ondertitel boven de foto van je blog duidt op “creatief boekhouden”. Kijk, daar wil ik nu wel meer van weten. Tenzij je niet de uitdrukking maar het echt bedoelt.
Als ik rechtop blijf staan kan niemand bij mijn mond. Soms is lang zijn een voordeel 🙂
Ik wens je een goed en vooral gezond en gelukkig jaar, met mooie, warme herinneringen aan jouw bedevaart.