Al enige tijd probeer ik weer meer op mijn gezondheid te letten. Dat gaat met momenten goed, maar de laatste tijd modder ik eigenlijk maar wat aan. Het leven is me goed gestemd, maar tegelijkertijd voel ik dat ik mijn prioritijden anders stel. Ik maak tijd vrij voor mijn gezin, ik besteed veel tijd aan mijn studie en daarnaast verwacht mijn werkgever ook een 40 urige aandacht per week van me. Dit heeft er ook voor gezorgd dat ik onderweg iets teveel kilo’s  heb gevonden die eigenlijk niet van mij zijn. Ik voel dat ik op momenten een conditie achterstand heb (gekregen), ondanks dat ik een groot gedeelte van mijn leven goed heb gesport.

Meerdere malen heb ik een rooster voor mezelf opgesteld zodat ik eens kon zien waar het tijd aan verloren ging. Maar daaruit blijkt dat ik soms zelfs tijd inlever omdat ik behoorlijk strak gepland sta. De momenten die ik overhoud ben ik kwijt aan het herstellen van die drukke week en ben ik wellicht met de verkeerde zaken bezig, zoals het internet of een goede film.  Ook heb ik mijn eetpatroon proberen bij te stellen, maar ik weet nu dat ik er eigenlijk gewoon helemaal niet achter stond. De afgelopen weken heb ik een poging ondernomen om in ieder geval weer beginnen te sporten. Een kettlebel van 16 kg is dan even mijn grootste vriend. Nadeel van mijn grootste vriend is dat ik genoodzaakt ben om buiten te trainen, mijn vriend kan vervelende indrukken op de vloer achterlaten als ie mocht vallen. Gelukkig voel ik wel dat er een verbetering is.

Gisteren heb ik een programma op tv gezien over een man met een behoorlijk overgewicht. Naar mijn mening heb ik dat sowieso ook. Gelukkig nog niet in zijn mate, maar… Ze lieten zijn gezondheidsklachten zien en dan wordt je weer eens met je toekomst geconfronteerd als ik op deze wijze door blijf gaan. In mijn familie komt overgewicht voor. Mijn moeder heeft het, mijn oma had het en zo zijn er meerdere. Ze hebben stuk voor stuk nu lichaamlijke klachten die niet meer verdwijnen. Iets banaals als traplopen kan werkelijk een uitdaging zijn, blijkt.

Ik heb mijn besluit genomen. Zo wil ik niet worden,  zo wil ik niet zijn. Het zal enig werk van mij vereisen, maar ik heb besloten om voorts zo vroeg mogelijk op te staan, uitgebreid op mijn “dieet” te letten en regelmatig te gaan bewegen. In welke vorm ik dit alles ga gieten moet ik nog verder uitwerken, maar de eerste stap is naar mijn mening gezet.

Ik ben Senol, 35 jaar en weeg momenteel 120kg.